হে প্ৰিয়,
তোমাৱ নীলাভ আঁখিটিৱ
প্ৰেমে মজিয়াছি কত,
অবিচাৱ কৱিও না এতে
প্ৰেম পবিত্ৰ দীনেৱ মত।
হে প্ৰিয়,
তব বদন চিনি না
চিনি দু ঠোটেৱ মধ্যকাৱ মুক্তাদানা!
মুচকি চেয়ে যেই তাকাতে
হৃদয় দোলানো অগ্নীবীণা।
হে প্ৰিয়,
কন্ঠেৱ পাগল মৰ্ত্যেৱ মানব
মগজ বুজেছি,
কাল কেৱামত কৱি না ঠাহৱ
তব প্ৰেমে মজেছি।
হে প্ৰিয়
মোৱ তৱেতে কেঁদেছ কি না?
কাঁদায়েছ কত কাল?
পাথৱ দিলটা বাজনা বাজে
দেখলে হাসুক গাল।
হে প্ৰিয়,
হাসছি খেলছি চলছি কত
খবৱ নাও কি ওৱ?
টোকা ছেকা কতই দিয়েছ
দাওনি নৱম হাতেৱ থাপ্পড়।
হে প্ৰিয়,
যুগ কেটেছে প্ৰেমেৱ মোহে
প্ৰেমকে ভাবি সদা,
প্ৰেমিক হয়েও প্ৰেম চিনি না
আমি কি মস্ত গাধা?